چگونه مطمئن شویم که کودک به عینک نیاز دارد یا خیر؟

برخی از کودکان با اختلال بینایی به دنیا می‌آیند که در بدو تولد تشخیص داده می‌شود اما برخی دیگر ممکن است دچار مشکلات بینایی شوند که تنها در طول معاینه چشم مشخص می‌شود. عقب ماندن در مدرسه، بی‌میلی به نگاه کردن به کتاب‌ها یا تصاویر یا سابقه خانوادگی اختلالات بینایی همه نشانه‌هایی هستند که نشان می‌دهد کودک شما ممکن است در تلاش برای دیدن واضح باشد. در صورت عدم درمان برخی از اختلالات بینایی می‌توانند برگشت ناپذیر شوند اما خبر خوب این است که در صورت تشخیص زودهنگام بسیاری از بیماری‌های بینایی در دوران کودکی را می‌توان با عینک اصلاح کرد. در اینجا نحوه تشخیص اینکه آیا کودک شما ممکن است از عینک زدن سود ببرد آمده است.

کودکان دچار چه مشکلات بینایی خواهند شد؟

شرایط بینایی بسیار زیادی وجود دارد که ممکن است بر توانایی دید صحیح کودک شما تأثیر بگذارد. با این حال یکی از شایع‌ترین اختلالات بینایی کودکان آمبلیوپی است که معمولاً به آن تنبلی چشم نیز گفته می‌شود. آمبلیوپی یک وضعیت بینایی رشدی عصبی است. این باعث می‌شود یک چشم ضعیف‌تر از چشم دیگر باشد. در صورت عدم درمان آمبلیوپی می‌تواند به یک اختلال بینایی دائمی تبدیل شود. سایر اختلالات بینایی رایج عبارتند از عیوب انکساری مانند دوربینی که بیشتر با عنوان دوربینی شناخته می‌شود و نزدیک بینی که اغلب به آن نزدیک بینی می‌گویند. نزدیک‌بینی اغلب در خانواده‌ها دیده می‌شود اما نرخ نزدیک‌بینی در بین کودکان به طور پیوسته در حال افزایش است و کارشناسان حدس می‌زنند که این امر می‌تواند با افزایش کلی زمانی که کودکان روی صفحه نمایش می‌گذرانند مرتبط باشد.

چگونه متوجه شویم که کودک به عینک نیاز دارد؟

کودکان ممکن است برایشان سخت باشد که به والدین خود بگویند که به دلایل مختلف با بینایی خود دست و پنجه نرم می‌کنند. مثلاً ممکن است خیلی جوان باشند یا فکر کنند که دید محدودشان طبیعی است. خوشبختانه علائم خاصی وجود دارد که والدین می‌توانند در عوض به آن‌ها توجه کنند.

افت تحصیلی:

هر گونه مشکل بینایی کودک می‌تواند تأثیر زیادی بر پیشرفت تحصیلی او داشته باشد. ناتوانی در تمرکز و عدم تمایل به تمرکز بر روی کار‌های نزدیک مانند خواندن و نوشتن می‌تواند نشانه‌ای باشد که کودک از نارسایی همگرایی رنج می‌برد و وضعیتی که بر توانایی تمرکز بر روی‌اشیاء نزدیک تأثیر می‌گذارد.

سابقه خانوادگی:

اگر هر دو والدین در کودکی از عینک استفاده می‌کردند یا حتی یکی از والدین احتمال اینکه مشکلات بینایی وجود داشته باشد بسیار بالا می‌باشد.

نشستن غیرمعمول نزدیک یک جسم:

اگر کودک شما عادت دارد کتابی را در فاصله یک متری از بینی خود نگه دارد ممکن است به این دلیل باشد که او از نزدیک بینی رنج می‌برد.

نداشتن تمرکز:

کودکی که تمایلی به خواندن کتاب، نگاه کردن به تصاویر یا تمرکز روی سایر کار‌های نزدیک ندارد ممکن است علائم دوربینی یا نارسایی همگرایی را نشان دهد که هر دو باعث می‌شوند‌ اشیای نزدیک تار به نظر برسند.

چشمک زدن:

ممکن است متوجه شده باشید که فرزندتان هنگام تمرکز روی یک شی بینی خود را چروک می‌کند و چشم‌هایش را به هم می‌ریزد. چشم دوزی به طور موقت شکل چشم را تغییر می‌دهد و می‌تواند مکانیزمی برای مقابله با عیوب انکساری مانند نزدیک بینی و دوربینی باشد. اگر بچه‌ای برای دیدن‌اشیا آن را نزدیک خود نگه می‌دارد، پلک می‌زند، چشم‌هایش را می‌مالد یا چشم‌هایش به سمت داخل یا خارج می‌چرخد این‌ها نشانه‌هایی هستند که ممکن است نوعی مشکل بینایی وجود داشته باشد.

سردرد‌های مکرر:

از آنجایی که فشار چشم معمولاً زمانی که به چشمان خود استراحت می‌دهید از بین می‌رود اما بهتر است هر ۲۰ دقیقه یک بار صفحه نمایش را استراحت کنید، روی چیزی در فاصله ۲۰ متری تمرکز کنید و ۲۰ بار پلک بزنید. با این حال سردرد‌های مکرر نیز یکی از علائم رایج دوربینی، نزدیک بینی و نارسایی همگرایی است.

چگونه چشم کودک معاینه می‌شود؟

هنگامی که کودک شما به سن ۳ سالگی رسید می‌تواند اولین معاینه جامع چشم خود را با چشم پزشک یا بینایی سنجی کودکان انجام دهد. معاینه چشم نگاهی عمیق‌تر به سلامت کلی چشم کودک شما است. در حالی که هر ارائه دهنده در تکنیک‌هایی که استفاده می‌کند متفاوت است اما اولین معاینه جامع چشم کودک شما احتمالاً برای جمع‌آوری اطلاعات در مورد بیماری‌های بینایی یا شرایطی که ممکن است در خانواده وجود داشته باشد استفاده می‌شود. اگر فرزند شما قادر به خواندن باشد از او خواسته می‌شود حروفی را که واضح‌تر از دیگران می‌بیند بخواند.

منبع:

www.verywellfamily.com‌